De laatste keer
De laatste keer
Onschuldig meisje
Gekleed in ’t zwart
Onopvallend liep zij
Over haar levenspad
Eenzaam, zonder vrienden
Onzichtbaar voor ieder
Die niet de moeite deed
Om haar te zien
Haar leven hing aan draden
Zijden draden zo fijn
Als een marionette was ze
Bestuurd van bovenaf
Een voor een knapten de draden
Een voor elke val die ze maakte
Een stil verlangen naar vrijheid
Maakte haar kalm, met een doel
Nog eens keek zij op
Voor de laatste keer
Één zuchtje wind
En toen was zij er niet meer
Onschuldig meisje
Gekleed in ’t zwart
Onopvallend liep zij
Over haar levenspad
Eenzaam, zonder vrienden
Onzichtbaar voor ieder
Die niet de moeite deed
Om haar te zien
Haar leven hing aan draden
Zijden draden zo fijn
Als een marionette was ze
Bestuurd van bovenaf
Een voor een knapten de draden
Een voor elke val die ze maakte
Een stil verlangen naar vrijheid
Maakte haar kalm, met een doel
Nog eens keek zij op
Voor de laatste keer
Één zuchtje wind
En toen was zij er niet meer
Reacties op dit gedicht
| Kalypso: | Dinsdag, maart 10, 2009 23:05 |
| stilmakend mooi liefs |
|
| pathsearcher: | Zondag, mei 29, 2005 21:57 |
| *slikt* even dacht ik.. maar nee.. jij en ik zijn wel in 't zwart maar niet eenzaam.. ben 'r voor je (K) liefs en knuffel, |
|
| m@rcel: | Maandag, mei 23, 2005 18:17 |
| Stilmakend knuff m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Niekie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||