Fluisteren in tijd
Ik kan niet, ik durf niet, ik wil niet
mijn fluisterend verlangen staat geschreven
langzaam lopend, met schoenen van lood
maar mijn toekomst wilde zweven
een eeuwenlang verduisterd woord
dat ineens weer zuurstof kreeg
lachend zonder inzien
en mijn hart dat schreeuwend zweeg
de tijden zijn verzekerd
en er is geen wederkeer
verdronken in gedachten want...
dit afscheid doet zo'n zeer
uitdaging Monique de Boer
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, mei 23, 2005 20:43 |
| Prachtig de uitdaging ingevuld. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| Monique de Boer: | Maandag, mei 23, 2005 18:58 |
| Zeker geslaagd deze uitdaging :) goed gedaan hoor! Liefs, Monique |
|
| Lia : | Maandag, mei 23, 2005 17:57 |
| mooi neergezet deze uitdaging... | |
| mienke: | Maandag, mei 23, 2005 17:42 |
| met bewondering gelezen!liefs mienke | |
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||