Standaardeviatie
Standaarddeviatie
afwijking van het gemiddelde
bestaat slechts bij de gratie
van extatisch toeval
Vrouwe Fortuna ééns te meer
schiep uit het niets nog veel minder
de hoop ingebeeld en karig verdeeld
trok ten strijde ginder en hier
Verzonk in gedachten
tussen het statige grijs
het koude staal, de kille glazen
van ons aards paradijs
Speurde de hemel naar zinnig antwoord
tot de gloeidraad spontaan brandde
de opleving van creatie
was in de vraag al voorhanden
Zodoende deelde zij ons mede
zonder omwegen wat zo lang
angstvallig werd verzwegen
Vrees niet het einde
nog de droefheid des doods
immers, de mens in zijn element
heeft tijdens het leven de hel reeds gekend
Reacties op dit gedicht
| Orphan Angel: | Woensdag, mei 25, 2005 06:04 |
| Schitterend! Subliem ! Je schrijft om te herlezen. Spitsvondigheid ten top. Hopelijk is het sombere nieuws draaglijk voor een mensenrug. |
|
| Kuijlemans F.: | Woensdag, mei 25, 2005 03:36 |
| Vrees niet het einde nog de droefheid des doods immers, de mens in zijn element heeft tijdens het leven de hel reeds gekend Deze laatste woorden zijn magistraal! Van een beetje hel en duisternis is nog niemand gestroven, en dus lees ik dat graag in andermans woorden F. |
|
| Oorlam: | Dinsdag, mei 24, 2005 13:46 |
| ! yep | |
| m@rcel: | Dinsdag, mei 24, 2005 12:41 |
| heel mooi beschreven en zeer graag gelezen liefs m@rcel |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 24, 2005 12:06 |
| Prachtige verwoording weer. En inderdaad, de mens creëert zijn eigen hel. Altijd. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||