Onaangekondigd raak
De dood rukt weg je dierbaren
onaangekondigd raak
jong en oud, maakt niet uit wie
hij komt maar al te vaak
Gewenning, nee, dat wordt het nooit
je moet het er mee doen
protesteren helpt je niet
leven kun je niet overdoen
Snerpende pijn van binnenuit
gevoel van machteloos zijn
niets kunnen doen, pijn die snijdt
je kleiner voelt dan klein
De dood die loert, kijkt om zich heen
welk huisje pak ik nu
die deur ga ik nog maar voorbij
de dood, gemeen en cru
jannie/23-5-2005
| Jan van Dord: | Dinsdag, mei 24, 2005 20:48 |
| Heel mooi!! | |
| m@rcel: | Dinsdag, mei 24, 2005 18:18 |
| Zeer rakend verwoord en mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Dinsdag, mei 24, 2005 16:03 |
| zeer rakend juist ! je kan hem niet tegenhouden! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Lievelingetje45: | Dinsdag, mei 24, 2005 15:58 |
| Prachtig verwoord! Liefs |
|
| Raira (Ria): | Dinsdag, mei 24, 2005 15:42 |
| Rakend en zeer intens verwoord Jannie liefs en knuffel Ria |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 24, 2005 14:40 |
| Juist tonend gedeeld. Liefs (en mijn warme genegenheid) / sunset |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||