Terwijl ik jou aankijk weet ik dat ik aan mijn lenzen niks meer heb

of ik nu een bril opzet of niet, de blik op jou gericht blijft troebel

Geslepen halve manen in de glazen halen geen details meer dichter

En maar blijven richten met die boog blijven de pijlen het doel missen

Is het netvlies echt zo'n gatenkaas geworden, steekt de bijziendheid

de kop op net als ik scherpzicht nodig heb, wolken waaien langs pupil

Ze zeggen wel eens dat wanneer de liefde woest verstoord wordt

Iemand met maat 48 het hart kapot heeft gestamp tot bloedend moes

In ons geval is dat anders lief, toen ik jouw hartstocht zag vervagen

voelde ik trillingen in mijn kassen en vielen de scherven in mijn handen

Omdat wat ik van je liefheb zit in hoe ik je zie en wat ik van nodig heb

vast ligt in jouw blik, braken mijn ogen zodat ik nooit meer zien kon

Alles wat ik in jou missen zou

Levend met een polaroid herinnering

Van hoe alles eruit zag vroeger; een album

Alles wat ik in jou missen zou

Ben ik dus bij deze kwijt in mijn visie

Ver van mijn gezichtsveld gecraquelleerd

Stukjes van jouw gelaat liggen in mijn hand

jigsaw puzzel voor hoogbegaafden niet te plakken

Onze liefde is vergaan in facetten van gebroken ogen

(naar aanleiding van Rani's gedicht 'Gebroken Ogen' elders op deze website)