Onder het bed met de ijzeren spijlen
Dat ik kreeg van mijn oma
Voor mijn vijfde verjaardag
Zit nog altijd het monster
Van het donker verstopt
De omgeving veranderde langzaam
Het blauw werd ooit groen
En het tapijt werd parket
En het meisje dat ooit nog
Alleen hoorde te slapen
Nam steeds vaker ook nog
Iemand anders naar bed
De jaren verstreken, de seizoenen vervlogen
De dagen werden volledig geleefd
Het daglicht verging het
Elke dag weer hetzelfde
Het donker versloeg het
En het monster werd echt
Maar kleine meisjes worden groot
En ik moet leven in het heden
Vanaf nu zal dus het monster
Verslagen moeten worden
Laat het verleden het verleden
milamber: | Dinsdag, mei 24, 2005 21:17 |
hmmm.. bij mij zijn het bergen stof.. mja ten strijde met de swiffer dan maar. Mooi geschreven, sterk groetjes kerwin |
|
(a)ngel: | Dinsdag, mei 24, 2005 21:02 |
prachtig! | |
Mathilde: | Dinsdag, mei 24, 2005 19:23 |
kippenvel... het zal je beslist lukken het monster te verslaan! je bent al zover onderweg! liefs, mathilde |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 24 mei 2005 | ||
Thema's: |