stilstaan
Op een bankje in het park
zit ik naar de mensen te kijken
ze lopen naast elkaar
laten geen genegenheid blijken
ze zien me niet zitten
want ze hebben geen tijd
geen oogcontact
geen greintje spijt
Och, waarom kunnen we niet eens
stilstaan bij de anderen
een warme lach, een gul gebaar
zou de wereld om ons veranderen
zit ik naar de mensen te kijken
ze lopen naast elkaar
laten geen genegenheid blijken
ze zien me niet zitten
want ze hebben geen tijd
geen oogcontact
geen greintje spijt
Och, waarom kunnen we niet eens
stilstaan bij de anderen
een warme lach, een gul gebaar
zou de wereld om ons veranderen
Reacties op dit gedicht
| tyne b: | Vrijdag, september 14, 2001 21:51 |
| helemaal waar. De onbekendheid van de wereld wordt mij ook weleens te veel, soms geef ik wel een klein lachje, als ik mensen zie die dat naar mijn idee nodig hebben, en voelt goed! mooi situatie beschrevend gedicht |
|
| mini: | Donderdag, augustus 30, 2001 17:10 |
| Inderaad zonde... | |
| Sheena: | Zondag, augustus 26, 2001 14:31 |
| Ga gewoon eens naast ze zitten, open je ruime hart, en je zult zien, leven is 1 grote verrassing, mits je je open stelt ! take care, Sheena |
|
| pramodah: | Zondag, augustus 26, 2001 11:07 |
| probeer het zelf eens Steven en je zal zien het lukt,er zijn genoeg mensen die willen praten maar ze durven niet.... | |
| schaapje: | Zondag, augustus 26, 2001 10:08 |
| ik heb het je net al gezegt als je praten wil kom dan langs knuffff |
|
| Zeeroosje: | Zondag, augustus 26, 2001 09:52 |
| Steven in het park moet je die genegenheid niet zoeken, hier op deze site vind je het! Liefs Roosje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||