Asgrauw was de morgen
vochtig van de zwaar beladen lucht
ongestilde honger naar emotie
verschool zich in het riet
aan de oever van ’t donker meer
De oude wilg streelde rimpelend
het water, dat onrustig kabbelde
droeg dode bladeren op de kant
waar ze één voor één vol droefenis
werden opgeschept in meelijwekkend bleke hand
Haar tranen wierp ze edelmoedig in ruil
terug in het diepe water
een melancholische glimlach speelde
kortstondig om haar mond
dat ze nu de zoete bitterheid
van het alleen zijn ondervond
Ze verhief haar stem en tilde gevoelens
slingerend tussen het bladerdak
tot ver boven de wereld
golfde zo intens haar hartverlangen
klom uitstrekkend over de grijze horizon
en versmolt verscheurend in zacht oranje gloed
Alle die het hoorden verzonken
in vereende luistering van moed
wisten tot in de kern van hun bestaan
dit was het gepijnigde lied
van een zeldzame ziel die ontroostbaar bloedt
van naïeve onschuld die in het donker was vergaan
| freakangel: | Woensdag, mei 25, 2005 20:00 |
| Ontzettend mooi gedicht!!! liefs freakangel |
|
| sunset: | Woensdag, mei 25, 2005 17:47 |
| Prachtige poëzie. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| psych: | Woensdag, mei 25, 2005 14:15 |
| ja echt,meer dan mooi,graag gelezen,,,liefs,,,elze,,, | |
| Innerchild: | Woensdag, mei 25, 2005 13:50 |
| meer dan mooi ... zéér mooi ... heel graag gelezen dan ook ! | |
| m@rcel: | Woensdag, mei 25, 2005 13:17 |
| Prachtig mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||