Verloren gewaande angst
En ik maar denken dat het over was
de wereld stopte met draaien
maar zwartgeblakerd, de illusie
deed de angstvuren weder laaien
Elk veegje grijs lijkt zwart voor mij
bedrogen door mijn eigen gevoel
dwalend door een labyrint
zonder geluk en zonder doel
Het is niet over, en het zal het ook niet zijn
vervaagd, temidden van mijn eigen schaduw
achtervolg ik het omhulsel
dat stil een masker draagt
Ik knip het licht aan
in een kamer die altijd donker blijft
en hou me vast
…voor altijd…
uitdaging ~OpenBoek~
Reacties op dit gedicht
| ~*SuuS*~: | Woensdag, mei 25, 2005 18:26 |
| heel er mooi. xx suzanne |
|
| sunset: | Woensdag, mei 25, 2005 17:26 |
| Schitterend dit. En meer dan graag gelezen. Als uitdaging zeker geslaagd. Liefs / sunset |
|
| Mathilde: | Woensdag, mei 25, 2005 16:48 |
| ...stilte... liefs, mathilde |
|
| Quando: | Woensdag, mei 25, 2005 16:27 |
| prachtig geschreven. liefs, Kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||