vasthouden
*.~·vasthouden·~.*
de personen waar we ons
het meest aan vast houden
laten je soms
het hardst weer vallen..
we houden ons soms
te veel vast
aan de mensen
om ons heen
als die mensen je dan
‘misschien onbewust’
keihard laten vallen
is het moeilijk
de draad weer op te pakken.
*.~·liefs·~.*
Reacties op dit gedicht
| tatjanakuh: | Zaterdag, juli 30, 2005 21:30 |
| zeer mooi en het is de waarheid xx greetings tatjana |
|
| Hans Winter: | Donderdag, mei 26, 2005 21:03 |
| er komt een moment waarop je denkt nu kan ik niet meer gewoon terug dan door een erg diep dal, maar zet je jezelf niet op het spel, stelt het dan wat voor een paar te zijn, wat is waar, wat is wijs. groetje, hans |
|
| m@rcel: | Donderdag, mei 26, 2005 12:11 |
| Prachtig geschreven en graag gelezen Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Visje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||