Verschoning
Verschoning.
Ik wil leven als een koning
In een luxueuze woning
In het land van melk en honing
En een vorstelijke beloning.
Ik wil een auto eens besturen
Maar dan wel een hele dure
Daarmee lekker avonturen
Dat doe ik dan vol vuur en
Ik wil alle vrouwen zoenen
Alleen met borsten als meloenen
En met tepels als citroenen
Alsmede voeten als kalkoenen.
Ik wil een wereld zonder grenzen
Met alleen maar leuke mensen
Maar helaas ik ken ze
Niet dus blijft het wensen.
Ik wil ook een keertje graaien
Iemand ook een oor aannaaien
Mensen van de weg afmaaien
Alom onrust zaaien.
Ik wil dat jullie mij verschonen
Voor die allerzotste dromen
Mij voor die onzin toch belonen,
Kan ik mij weer een ander tonen.
Tra,la la la, la la la, la la la la la la la la..
27-5-2005
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, mei 27, 2005 17:13 |
| nou, duidelijk gevalletje psychiater zou ik denken... misschien kan je in de politiek?? liefs, mathilde |
|
| m@rcel: | Vrijdag, mei 27, 2005 12:23 |
| Heel mooi geschreven en met een glimlach gelezen Liefs m@rcel |
|
| sunset: | Vrijdag, mei 27, 2005 12:20 |
| Zonnekolder! Overduidelijk :~). Glimlachend gelezen. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||