Telefoonangst...
Telefoonangst...
als de telefoon vaarwel rinkelt
en langzaam een kille stilte valt
besef ik dat het mijn lot is
om de hoorn niet op te pakken
bange vingers glijden
langzaam naar de hoorn
mijn lichaam twijfelt
kan ik dit wel doen
mijn wil overwint de angst
en ik neem zacht de hoorn op
maar ik blijf zwijgend
mijn tranen wegslikken
Met dank aan: druppeltje, MaYo-lijn, Kim, dieuwy, Just_Robin, Moniekje, Benjamin, en Boudaatje.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Vrijdag, mei 27, 2005 15:27 |
| 12 regels met 34 mensen, wow:-)) ik haat de telefoon trouwens ook |
|
| MaYo-lijn: | Vrijdag, mei 27, 2005 14:57 |
| Nu ben ikj wel beniuewd hoe het afloopt [^] Erg leuk om weer met jullei samen te werken. Liefs, Marjo. |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 27, 2005 14:09 |
| (will we ever grow-up? I doubt it :) | |
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 27, 2005 14:07 |
| Ik ben een brutale aap (is leuk - tip! :) Ben dol op telefoons en verwen lukraak nietsvermoedende mensen - het liefst rond middernacht - met mijn opgedrongen aanwezigheid ´hallo? hallo? hier het bijtje zonder radio :) (oude mensen zijn lief vooral.. of Amsterdamse barmannen die tè beroerd zijn even 1 straat verder te lopen om te kijken of de duivel alweer open is - spaart mij weer benzine :) Kus! | |
