De stilte is gevallen

De stilte is gevallen
de stilte is gevallen de bomen zijn stil
twee mensen die zoeken het is niet zoals ieder het wil
woorden die vallen voeten doen zeer
heeft uren gelopen in de stad ik kan niet meer
maar kon de weg niet meer vinden praten niet
de stilte is gevallen het doet zo verdriet
probeert te vinden zoekt naar iets bekends en kijkt
maar kan de weg niet vinden niks wat er op lijkt
de stilte is gevallen ze praat niet meer
waarom doet het leven soms zo zeer
stap in m`n auto en rij weer aan
geen telefoon bij de hand ik moet weer gaan
weet het nummer niet uit me hoofd ik kan niet bellen
dat ik hier zit je stem te horen je willen vertellen
stom om ook zo weg te gaan zonder een bericht
hoor geen stem en zie geen gezicht
wat is er toch gebeurt
waarom mijn hart zo treurt
de stilte is gevallen waarom heb ik geen telefoon
hoe kan ik zo stom zijn zit zo alleen voorbij raast een trein
voel geen kou meer voel geen voeten meer waarom mag ik nu niet bij je zijn
kan niet denken mensen kijken me aan
zien mijn ogen voelen mijn traan
zit ik hier in het donker weet geen adres weet helemaal niks meer
heb weer pijn kan niet langer zitten het doet zo zeer
waarom ben ik mijn telefoon vergeten hoe kan ik zo stom zijn
voeten die lopen mijn hart doet zo een pijn
maar heeft niet zo mogen zijn
om even bij je te zijn
de stilte is gevallen een gevoel van 2 mensen
die beide iets anders wensen
zit voor het raam en kijk naar buiten
mijn adem beslaat de ruiten
als dit liefde is waarom doet het dan zo verdomd zeer
mag ik niet verlangen zo in de auto op en neer
hopen dat ik je kon vinden maar had beter moeten weten
had ik maar niet me telefoon moeten vergeten
de stilte is gevallen hoor het geluid van een trein
nog een halfuurtje zal ik weer thuis zijn
mijn handen zonder aanraken van wat er niet is
open ruimte zie niemand weet wat ik mis
de stilte is gevallen ik stap uit de wagen
had er alles voor over gehad een ding te vragen
de stilte is gevallen ik kijk om me heen zie je niet
liefde wat doet dat verdriet
maar de stilte is gevallen zei kan niet meer
verdriet verwerken zijn stem blijft stil verdomd het doet zo zeer
de stilte is gevallen zit even op het terras voel de storm langs me gezicht
drink de koffie even de warmte voelen uit me wel in het gedicht
de stilte is gevallen

bertie 2001

Geschreven door

bertie

Reacties op dit gedicht

bertie vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Ada:	Maandag, oktober 29, 2001 18:39
je weet je gevoelens gewledig op papier te zetten.. heb je ze haar ook verteld..

wilma:	Donderdag, september 06, 2001 12:16
ben er stil van

:	Donderdag, september 06, 2001 06:39
Hoop voor jou dat je die ene vraag toch nog eens heb kunnen stellen. Moet wel heel belangrijk zijn geweest. Is wel te hopen voor je anders blijf je ermee rondlopen. Gewoon alsnog vragen. Duim voor je.

:	Donderdag, september 06, 2001 00:15
Uit ervaring weet ik inmiddels dat liefde vedomd veel pijn kan doen. Vaak beseft de andere partij niet eens hoeveel pijn het kan doen. Hoop dat jouw pijn langzaam minder zal worden. De andere partij heeft ook pijn zo te lezen. Hopenlijk voor jullie gaat dit over en komen jullie echt bij elkaar.

m7:	Woensdag, september 05, 2001 21:26
kijk in je hart en durft te gokken hoe dieper de liefde hoe pijner het verlies sterkte

LiaS.:	Dinsdag, augustus 28, 2001 23:33
1 Ding te vragen en daar zoveel voor overhebben. Dat moet een belangrijke vraag geweest zijn. Wens je sterkte in deze dagen. Voel mee met je verdriet.

E45:	Dinsdag, augustus 28, 2001 21:47
Heel erg mooi en ontroerend. Hoop dat de stilte voor een stukje weer over is en dat de liefde minder pijn gaat doen. KUSSSS

Jolanda:	Dinsdag, augustus 28, 2001 13:06
een zwaar maar heel mooi gedicht............

Over dit gedicht

Auteur: bertie
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 26 augustus 2001
Thema's: [Vroeger/Herinneri]