Onweer van mijn leven.
Het is klaarlichte dag, en de lucht trekt zich samen.
Blauw-zwarte wolken gaan zich beramen
waar ze hun water neer zullen laten.
Ik kijk ernaar, en zonder te praten
sta ik als in trance voor het raam
en zie al dat geweld langs de hemel gaan.
De bliksemschichten gaan van boven naar benee,
ik kijk..ik staar...en in gedachten ga ik mee.
De blauw-zwarte wolken lijken op mijn leven,
de regen mijn tranen, om zoveel gegeven,
de bliksem mijn gedachten,
die schieten door mijn hoofd,
en de donder, die alle gevoel verdoofd.
Dan is het voorbij en de eerste zonnestralen
zullen op de natte aarde neer gaan dalen.
Ik draai mij om, want ik weet
dat die stralen niet aan mij zijn besteed.
Het is klaarlichte dag, het onweer is voorbij...
Het is klaarlichte dag...
maar niet voor mij.
Blauw-zwarte wolken gaan zich beramen
waar ze hun water neer zullen laten.
Ik kijk ernaar, en zonder te praten
sta ik als in trance voor het raam
en zie al dat geweld langs de hemel gaan.
De bliksemschichten gaan van boven naar benee,
ik kijk..ik staar...en in gedachten ga ik mee.
De blauw-zwarte wolken lijken op mijn leven,
de regen mijn tranen, om zoveel gegeven,
de bliksem mijn gedachten,
die schieten door mijn hoofd,
en de donder, die alle gevoel verdoofd.
Dan is het voorbij en de eerste zonnestralen
zullen op de natte aarde neer gaan dalen.
Ik draai mij om, want ik weet
dat die stralen niet aan mij zijn besteed.
Het is klaarlichte dag, het onweer is voorbij...
Het is klaarlichte dag...
maar niet voor mij.
Reacties op dit gedicht
| mini: | Vrijdag, augustus 31, 2001 14:59 |
| Prachtig! En ook jij zult klaarlichte dagen kennen, enkel en alleen voor jou! Daar geloof ik in! |
|
| Dick van Poorten: | Maandag, augustus 27, 2001 22:52 |
| Heel erg mooi!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||