klein zwart ding en vrolijke lichtj
ik voel mij :
een klein zwart iets
ik zie de rest als :
kleine vrolijke lichtjes
maar zelfs al ga ik bij het groepje
lichtjes staan
word ik niet eens verlicht
ik voel mij :
heel erg alleen
met zoveel mensen om me heen
als ik over school loop
heel veel mensen rond me
maar ik
ik ben alleen
niemand die op wacht bij de fietsen
niemand die met me mee fietst
enkel een klein groepje waar ik
kan gaan bij staan
bijna nieks zeg
en vaak ruzie heb
ik wil het niet meer
ik wil ook een vrolijk lichtje zijn
mezelf zo kunnen zien
niet dat kleine zwart ding
een klein zwart iets
ik zie de rest als :
kleine vrolijke lichtjes
maar zelfs al ga ik bij het groepje
lichtjes staan
word ik niet eens verlicht
ik voel mij :
heel erg alleen
met zoveel mensen om me heen
als ik over school loop
heel veel mensen rond me
maar ik
ik ben alleen
niemand die op wacht bij de fietsen
niemand die met me mee fietst
enkel een klein groepje waar ik
kan gaan bij staan
bijna nieks zeg
en vaak ruzie heb
ik wil het niet meer
ik wil ook een vrolijk lichtje zijn
mezelf zo kunnen zien
niet dat kleine zwart ding
Reacties op dit gedicht
| Anootje ...: | Maandag, maart 19, 2012 03:30 |
| En mo Anneke toch ... hoe heb je ooit zo''n gedachten gehad zonder dat ik dat wist? Groetjes |
|
| sunset: | Maandag, mei 30, 2005 09:49 |
| Herkenbaar droef-hunkerend verwoord. Maar weet je, leven moet je nemen (want het bruist constant rondom je). En niet wachten tot het je gegeven wordt. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke19 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||