Continue dynamische modellen
Ik reik
strek arm
en vinger
beveel de schaduw te staken
opdat ik eindelijk
het ongrijpbare
mag raken
onmogelijk verlangen
altijd net te ver
te vaag
vluchtig als windvlaag
ontglipt me
na kortstondige streling
het geluk zich uit mijn grip
duikelt over lage reling
verdwijnt in wilde golven
zinkt in woeste zee
neemt het licht
met zich mee
het donker in
laat mij eenzaam achter
en rooddoorlopen ogen
aan het duister wennen
alvorens weer te gaan verkennen
de leegte onbemind
is het terug bij af
waar alles weer begint..
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Maandag, mei 30, 2005 21:14 |
| prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| m@rcel: | Maandag, mei 30, 2005 18:55 |
| Prachtig geschreven en graag gelezen Gr. m@rcel |
|
| sunset: | Maandag, mei 30, 2005 18:22 |
| Schitterend dit. Meer dan graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| Klaes: | Maandag, mei 30, 2005 18:13 |
| Erg mooi Groet/Klaes |
|
| MaYo-lijn: | Maandag, mei 30, 2005 17:25 |
| En dan begint alles weer opnieuw.. Herkenbaar. Mooi geschreven. Liefs en knuf, Marjo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||