Ik wandel door de straten
en ik heb het niet gezien.
Waarom kan ik het niet laten
om blind te gaan waar jij bent?
Ik stop voor je deur
en ik kijk heel stiekem door je raam.
Even was ik het vergeten
maar toch fluister ik je naam.
Jij bent hier niet, jij bent weggegaan.
Even bezinnen voor je weer verder kan gaan.
En ik wacht op je, tot je terugkomt.
Maar ondertussen ben ik wel alleen.
Mijn goede vrienden vragen: ‘Ga je mee?
Wil je even je zinnen verzetten?’
Ik volg ze langzaam naar ons vast café.
misschien dat het een beetje helpt.
En ik zal blijven lachen
tot ik thuis op mijn bed lig.
Hoelang duren nog die nachten?
Ze lijken zo traag te zijn.
Jij bent hier niet, jij bent weggegaan.
Even bezinnen voor je weer verder kan gaan.
En ik wacht op je, tot je terugkomt.
Maar ondertussen ben ik wel alleen.
Ik mis je zo
maar ik huil nog net niet.
Het mag niet te lang duren
want ik tel de uren tot je terug bent.
Jij bent hier niet, jij bent weggegaan.
Even bezinnen voor je weer verder kan gaan.
En ik wacht op je, tot je terugkomt.
Maar ondertussen ben ik wel alleen.