Windvoelen
Ik adem de aanvaarding
aritmische suggestiviteit
pulseren van verre sterren
afscheidskus die openrijt
Zwijg een universeel vaarwel
dimorfe paradox in zijn puurste vorm
ijzig schroeiend de dood slecht groeiend
is het windstil in het oog van de storm
Sta op de heuvel onder de wereld
kijk wreed in genoegen naar het leven
waar in catatonische geestesstaat
duizenden onverschillig de jaren geven
en hen collectief de lach vergaat
" .. wishing my days away"
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Woensdag, juni 01, 2005 02:33 |
| .. en ook ik geef stilletjes aan de jaartjes mee, de onverschilligheid te lijf met woorden van rijm en eenzaamheid maar in de diepte van mijn lijf waar het heelal knalt en krimpt, voel ik mij versmelten in een collectieve massa.. en het doet mij niets Mijn handen op elkaar F. |
|
| kimW: | Dinsdag, mei 31, 2005 16:54 |
| ...effe een paar keer goed lezen... mooi tegenstrijdig neergezet kimkus |
|
| psych: | Dinsdag, mei 31, 2005 16:30 |
| wauw,,,mooi,,,liefs,,,elze,,, | |
| hiljaa: | Dinsdag, mei 31, 2005 11:31 |
| speciaal verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Mathilde: | Dinsdag, mei 31, 2005 11:28 |
| WOW.... -buigt in bewondering- liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||