Voorslaapse Hunkering
Lottartend lig ik hier,
kamerdeur op een kier,
geluidsgolven glijden binnen,
woorden die me ook niet kunnen beminnen.
Melancholische noten verzachten de pijn,
herinneren me nog wat meer aan toen,
toen, die tijd was fijn,
verwarrend, wat moest ik doen?
Ik overschreed die dunne lijn,
die ons bij elkaar liet komen,
maar noodlottig kwam het eind,
schrijnend, omdat ik het niet kon voorkomen..
Reacties op dit gedicht
| mini: | Vrijdag, augustus 31, 2001 16:59 |
| Zeer mooi geschreven! Ook originele titel! | |
| Sheena: | Dinsdag, augustus 28, 2001 13:18 |
| Wat een prachtig omschreven eenzaamheid. De titel is alleen al een reden om te gaan lezen. En luister maar naar pramodah, zijn woorden zijn wijs, en kan ik niets aan toevoegen, omdat het zoals zo vaak, de woorden zijn die ik had willen zeggen .... take care, Sheen |
|
| pramodah: | Dinsdag, augustus 28, 2001 09:59 |
| noem het noodlot of noem het karma, een ding is zeker de grote lijnen liggen vast.......... | |
Over dit gedicht
| Auteur: shikje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||