Soms heb ik zoveel verdriet
want de pijn komt dan genadeloos
Verdriet door een ander
want sommige mensen zijn harteloos
Soms schreeuw ik als ik ren
tegen de persoon die ik ben
Omdat ik de persoon in mij
in deze wereld niet herken
Soms ben ik mijzelf niet meer
en speel ik ongemerkt mooi weer
Maar ik kan dan los komen
als een onverwachts schot van een geweer
Soms zit ik helemaal alleen
op mijn slaapbank te huilen
Die slaapbank is mijn plaats
waar ik denkend kan schuilen
Soms zie ik tot mijn angst
het nut er niet meer van in
Dan trek ik mij terug
totdat ik dat gevoel overwin
Soms verlang ik zo enorm naar de rust van de dood
Weg van die problemen, waar ik niet van genoot

Voordat ik dood zal gaan, heengaan,
teloorgaan, weggaan, mijn leven af moet staan,
zal ik toeslaan, En iedereen versteld laten staan
Want als de deuren opengaan, dan zal ik ze sluiten
Daar waar ik steeds buiten zal staan, en blijf staan
Ik pak de juiste roeispaan, op deze roeibaan,
die ik moet doorstaan, ik pas me aan
En Het geluk in mij blijft bestaan
En zal opstaan, en aan de top gaan staan
En komt er een traan van geluk
En kan mijn leven niet meer stuk!!!