Wanhoop.
Toen het de eerste keer
niets werd tussen ons
was ik eerlijk tegen jou,
ik gaf jou niet de bons.
Ik heb je gesproken en
eerlijk verteld aan jou
dat het een ander is
waar ik van hou.
Maar dit is voorbij,
het duurde maar even.
Misschien een test voor ons?
Een vergissing in mijn leven
heeft mij de ogen opengedaan
en ik wist het zeker:
met jou wil ik verdergaan,
en jij pakte het
met beide handen aan!
Ben bij je gebleven.
de liefde bedreven,
de dag van mijn leven gehad!
Maar het duurde maar even
want jij, mijn lieve schat
wil mij helemaal niet
in jouw leven.
Jij speelt de Clown,
flirt met iedereen,
steeds meer vrouwen om je heen
door je humor en je fluisters,
en mij laat je alleen.
Jij zei:
ik laat je niet zomaar gaan!
Maar ben je eerlijk tegen mij ?
Ik kan het niet meer aan,
was je maar eerlijk
zodat je zei:
ik wil je niet,
er is iemand anders in mijn leven...
maar eerlijkheid
is een kwaad goed
aan slechts weinig mensen gegeven.
Ik zit er nu doorheen,
zit op de bodem van het ravijn en
wanhopig kijk ik om mij heen
of ik jou zie...
en het doet zo'n pijn.
Het is mijn eigen schuld,
ik heb het zelf gedaan,
maar het is zo verdomde moeilijk
deze weg alleen te gaan.
niets werd tussen ons
was ik eerlijk tegen jou,
ik gaf jou niet de bons.
Ik heb je gesproken en
eerlijk verteld aan jou
dat het een ander is
waar ik van hou.
Maar dit is voorbij,
het duurde maar even.
Misschien een test voor ons?
Een vergissing in mijn leven
heeft mij de ogen opengedaan
en ik wist het zeker:
met jou wil ik verdergaan,
en jij pakte het
met beide handen aan!
Ben bij je gebleven.
de liefde bedreven,
de dag van mijn leven gehad!
Maar het duurde maar even
want jij, mijn lieve schat
wil mij helemaal niet
in jouw leven.
Jij speelt de Clown,
flirt met iedereen,
steeds meer vrouwen om je heen
door je humor en je fluisters,
en mij laat je alleen.
Jij zei:
ik laat je niet zomaar gaan!
Maar ben je eerlijk tegen mij ?
Ik kan het niet meer aan,
was je maar eerlijk
zodat je zei:
ik wil je niet,
er is iemand anders in mijn leven...
maar eerlijkheid
is een kwaad goed
aan slechts weinig mensen gegeven.
Ik zit er nu doorheen,
zit op de bodem van het ravijn en
wanhopig kijk ik om mij heen
of ik jou zie...
en het doet zo'n pijn.
Het is mijn eigen schuld,
ik heb het zelf gedaan,
maar het is zo verdomde moeilijk
deze weg alleen te gaan.
Reacties op dit gedicht
| Sharita: | Dinsdag, maart 12, 2002 13:36 |
| Het is niet jouw schuld, jij bent eerlijk gebleven. Je komt er wel doorheen echt waar. En je hoeft die weg niet alleen te gaan. Lucht je hart bij een vertrouwd persoon, dat helpt heel wat. Neem de tijd, de wonden zullen wel genezen. | |
| mini: | Vrijdag, augustus 31, 2001 16:37 |
| Marilon, zo iemand verdien je niet, zo iemand verdient niemand! Kop op! Je ontmoet spoedig wel beter, veel beter! |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, augustus 30, 2001 18:28 |
| Het doet als je liefde niet wordt beantwoord, maar wees gerust, ooit kom je de ware tegen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||