Vroeger snoepjes halen bij jou
Altijd langskomen wanneer ik wou
Want je was er altijd
En ik heb van die tijd zeker geen spijt
Alleen nu was ik bang om langs te komen
Maar tijdens het dagdromen
Vond ik toch dat ik het moest doen
Om misschien herinneringen op te halen van toen
Want het leren lezen
Heeft me geholpen in heel mijn wezen
Nagels lakken totdat ik niet meer kon
Of genieten in de achtertuin van de zon
De kat achterna zitten in het gras
Of thuiskomen van het boodschappen doen met een volle tas.
Een gedicht is soms voor mij moeilijk te maken
Kan het alleen voor de mensen die mijn hart weten te raken.
En ik wil je blijven steunen, dat meen ik oprecht
Wou dat ik iemand kon zijn die voor je vecht
Dit gedicht is voor mij een uitlaatklep
En een handvat wat ik heb
Om herinneringen vast te leggen
En de dingen te kunnen zeggen
Al valt dat soms nog zo zwaar
Ik sta in ieder geval voor je klaar
Ook al weet ik dat ik niet veel kan doen
Maar alle herinneringen kan ik bezegelen met een zoen
Want ze zijn speciaal en bijzonder
En jij bent een wandelend wonder
Een sterk mens
En mijn wens
Voor jou is, wat er ook gaat gebeuren
Dat er altijd mensen zullen zijn die je wereld kleuren
Dat er altijd mensen zullen zijn die van je houden
En er is geen enkele reden waarom ze dat niet doen zouden
Want je bent geweldig en hebt me veel geleerd
En je wordt zo gewaardeerd
Ik ben nog steeds jong, maar ook een stuk ouder
Alleen ben ik de schouder
Waarop je nu mag en kan leunen
Want ik wil je steunen
En vergeet niet dat je altijd als een tante voor me was
En omdat ik nu ouder ben realiseer ik me dat nu pas
Lieve Jannie, ik wens je al het goede van de wereld
En ik zal aan alle mooie dingen blijven denken, die je me vroeger hebt verteld