Herboren...
Plots was hij er weer
en ging enorm tekeer
was hij verdoofd
brutaal onthoofd
in een winterslaap gesust
of tijdelijk uitgeblust
vervlogen of naar de maan
mij helemaal ontgaan
zat hij verfomfaaid in zijn cocon
lag hij te verdrogen in de zon
eensklaps
ontvouwde vleugels
afgeworpen teugels
fladderend heen en weer
onbevangen en toch teer
juist op tijd
zonder spijt
een pril begin
de toekomst heeft weer zin
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Zondag, juni 05, 2005 20:36 |
| Zeer mooi gedichtje, graag gelezen, Dichterlijke groet, Serge. |
|
| m@rcel: | Zaterdag, juni 04, 2005 18:33 |
| Heel mooi geschreven en zeer graag gelezen Gr. m@rcel |
|
| sunset: | Zaterdag, juni 04, 2005 10:17 |
| Liefde is leven. Dus sterft nooit (ook al lijkt dat soms wel zo). Heel mooi hoor. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Zaterdag, juni 04, 2005 07:47 |
| prachtig en geen fictie!!!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kriekske | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||