Verliefd VII
Verliefd VII
Telkens doet het pijn, telkens weer.
Onbeantwoorde liefde, tergt, keer op keer.
Je lippen zacht, je huid zo gaaf, je ogen vol vuur.
Lig steeds aan je te denken op een eenzame momenten, op het nachtelijk avond uur.
Ik denk dan aan de manier waarop je praat, huilt of lacht.
Ik verlang naar je liefde, dat is het geen waar ik op wacht.
Je denkt dat niemand gek is van jou.
Echter daar vergis jij jezelf.
Ik krijg een warm gevoel als ik denk aan jou.
Ik zou van je blijven houden, ik blijf jou trouw.
27-06-’00
Telkens doet het pijn, telkens weer.
Onbeantwoorde liefde, tergt, keer op keer.
Je lippen zacht, je huid zo gaaf, je ogen vol vuur.
Lig steeds aan je te denken op een eenzame momenten, op het nachtelijk avond uur.
Ik denk dan aan de manier waarop je praat, huilt of lacht.
Ik verlang naar je liefde, dat is het geen waar ik op wacht.
Je denkt dat niemand gek is van jou.
Echter daar vergis jij jezelf.
Ik krijg een warm gevoel als ik denk aan jou.
Ik zou van je blijven houden, ik blijf jou trouw.
27-06-’00
Reacties op dit gedicht
| lisanne: | Zondag, juli 02, 2000 19:20 |
| Ik herken je situatie, het doet pijn. Sterkte. Groetjes Lisanne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: Rep | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||