Met m'n ogen dicht
Zie ik jouw gezicht
Maar met m'n ogen open
Voelt mijn hart gebroken

De pijn van liefdesverdriet
Tranen stromen over mijn wnagen
Ik kan het niet
Ik wil niet meer naar je verlangen

De eenzame dagen
En de eenzame nachten
Dat m'n ogen de jouwe steeds zagen
Ik wil niet meer langer wachten

Een pijngolf stroomt door m'n hart
Ik kan er niet meer tegen
Als ik je nou vergat
Dat zou ik verder kunnen leven

Maar ik vlucht weg
Weg voor de dingen waarin ik geloof
Maar zeg
Waarom is er zo'n diepe kloof

Je bent zo dichtbij
Maar ook zo ver weg
Je hoort bij mij
Geloof je me als ik dat zeg

Ik mis je ogen, je lach
Ze herinnern me steeds
Aan die dag dat ik je zag
Ze gaven me het gevoel dat ik bijzonder was
Maar de vergissing komt nu pas...