Aan mijn kind
In de melancholie van het moment
waar traan een glimlach raakt
oog uitkijkend over achterliggend leven
long dieptrillend zuchten slaakt
denk ik aan jou, mijn lief gestorven kind
dat zoveel nog had te geven....
In het bloesemende hiernamaals
waar licht en liefde jou omringt
zweef je tussen het hemelse gebeuren
hoor je de muziek die zingt
over schoonheid in haar volle rijkdom
van vormen, klanken, kleuren....
Tot wij eens, mijn lieve kind
elkander daar weer zullen vinden
en opggaan in de puurste blijheid
drijvend op de hemelwinden
dansend in een volle maan en zon
in de tijdloze eindeloze tijd....
Reacties op dit gedicht
| ~~~eilahtan~~~: | Donderdag, februari 02, 2006 09:43 |
| zeer rakend geschreven en ik geloof ook dat eens we ze weer mogen zien wat zou dat een heerlijk gelukkig moment zijn liefs nathie |
|
| hiljaa: | Woensdag, juni 15, 2005 11:20 |
| prachtig vind ik dit! knufliefs--hiljaa-- |
|
| shelob: | Maandag, juni 06, 2005 23:01 |
| Je ontroert me met je woorden, stil gelezen, liefs Jolanda | |
| poky: | Maandag, juni 06, 2005 18:32 |
| ontroerend, heel mooi, liefs poky | |
| Mathilde: | Maandag, juni 06, 2005 17:33 |
| wat prachtig... moest even iets wegslikken! liefs en knuf, mathilde |
|
| sunset: | Maandag, juni 06, 2005 14:01 |
| Mooi-droeve, hoopvolle, integere verwoording. In stilte en respectvol gelezen. Liefs (en warme knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: switi lobi | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||