De perfecte handtas.




Het gaat al eens over de tongen, ‘een goede huisvrouw heeft alles bij zich.’ Uiteindelijk is die stelling niet zo overdreven als je nagaat waar sommigen allemaal mee rondzeulen.
Het woord ‘sleuren’ is hier wel op zijn plaats. Van hot naar her dragen zij een zak, in wat voor vorm of kleur dan ook, aan hun schouder mee. Proppensvol met de meest uiteenlopende attributen, waarvan steevast beweerd wordt, dat geen van die aanwezige zaken overbodig zijn.
Ik heb al zo vaak lopen denken, of dit niet de omgekeerde wereld is? Of mannen niet meer gebaat zouden zijn bij het gebruik van ‘de handtas?’ Ik kom immers zo vaak tot de constatatie dat ik over te weinig broek of jaszakken beschik om alles weg te stoppen. Het lijkt mij dus wel handig, alhoewel!
Is het een speling van het lot, dat in onze maatschappij de vrouwen deze handigheid ten dele valt, of is het gewoon puur toeval?
Feit is dat de elegantie van vrouwen, onlosmakelijk verbonden is met het nodige handtassenvertoon. Of andersom. Ik kan mij immers niet inbeelden hoe het ooit mannen in dezelfde ’vorm’ zou laten overkomen. Lachwekkend, ja. Niets meer dan dat.
Is het hele za(a)kje dan echt zo handig, of eerder een marteltuig voor degene die het dragen moet? Mijn inziens, het tweede want ik heb nog maar weinig vrouwen ontmoet die onverdeeld gelukkig waren met de eigenschappen van hun dragende tas. De variaties zijn legio, maar dat geldt ook voor kieskeurige vrouwen in hun zoektocht naar ‘de perfecte handtas’. Het zoeken naar ‘die ene’, waarvan zij hopen dat het hun stoutste verwachtingen invullen zal. Helaas, een zoektocht die nooit eindigen zal.
Bij sommigen gaat de voorkeur uit naar handtassen met ontelbare vakjes. Best wel handig maar tijdrovend, omdat er steevast vergeten wordt wat er nu juist weer in welk vakje verscholen zit. De handtas der zuchten, zal ik deze soort maar noemen.
Anderen zweren dan weer bij de zogenaamde ‘éénvakstassen’.
Je wéét dat je sleutels er in moeten liggen, het is enkel een kwestie van grauwen in het allegaartje, grondig doorzoeken en in laatste instantie, gewoon uitkieperen die handel. Succes verzekert, na een tijdje dan toch.
Lange draagriemen of superkorte handvatten? Ook weer één van de keuzebepalende factoren. Dien je vaak je handen vrij te hebben, dan zijn draagriemen te prefereren! Die met kortere handgrepen zijn dan weer heel wat handiger bij eventuele slaande argumenten. Als ‘verdedigend wapen’ kan zoiets tellen!

Eén handtas voor het leven, is zeker nog niet voor vandaag. Daar spelen de producenten maar al te gretig op in! Leder, stof, de keuze is onbeperkt en het kleurenassortiment onnoemelijk groot. Het is en blijft een gegeerd artikel waar vrouwen bij bosjes voor vallen.
‘Voor die handtas zou ik een moord begaan’, moest deze veelgebruikte uitdrukking de waarheid behelzen, dan vreesde ik voor een algemene stagnatie in de populatieaangroei van de Westerse Wereld. Het zoeken naar ‘de perfecte handtas’ gaat ondertussen onverminderd voort. Dit zowel door vrouwen die ze kopen, en in mindere mate ook door de producenten ervan. Hoewel die eerder geneigd zijn om het assortiment zo ruim mogelijk te houden. Maar één ding staat als een paal boven water. Hij of zij die er ooit in slagen mag, om de perfectie op handtassengebied te benaderen, kan op zijn lauweren rusten en wordt al slapend rijk.
Het is maar een handtas…..maar waar heb ik ze nu weer gelaten…..?