kooi
ik wil mijn gevoelens uiten,
ik wil ermee naar buiten.
maar ik zit gevangen in mijn kooi,
samen met al die rotzooi.
ik kan de herrinering niet aan,
en hou dan op met te bestaan.
ik wil het niet meer horen,
en alles de grond in boren.
het maakt mij bang om te geven,
te praten over mijn leven.
steeds probeer ik mijn kooi open te doen,
maar daar wringt de schoen,
IK VIND DE SLEUTEL NIET.
ik wil ermee naar buiten.
maar ik zit gevangen in mijn kooi,
samen met al die rotzooi.
ik kan de herrinering niet aan,
en hou dan op met te bestaan.
ik wil het niet meer horen,
en alles de grond in boren.
het maakt mij bang om te geven,
te praten over mijn leven.
steeds probeer ik mijn kooi open te doen,
maar daar wringt de schoen,
IK VIND DE SLEUTEL NIET.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Dinsdag, augustus 20, 2002 13:35 |
| Linda ik hoop dat je ondertussen je sleuteltje al gevonden hebt, het is ondertussen ook al even geleden dat je dit schreef, dus ik denk dat nu je kooitje al zal openstaan en je ondertussen het eerste gevoel van vrijheid al hebt kunnen proeven, lieve groetjes Jenne |
|
| mini: | Zaterdag, september 01, 2001 20:57 |
| Ik weet wat je bedoelt Linda! Het is niet gemakkelijk als je de sleutel naar je hart kwijt bent... En iedereen die zich maar afvraagt wat er toch in hemelsnaam met je scheelt! Maar dat is ie nou net! Jou scheelt niets, zij zijn het probleem! Zij moeten de sleutel zoeken en die deur openen! Hopelijk vind je gauw zo iemand, want dit gevoel waarmee je nu leeft is echt niet fijn, I know... Veel sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||