Ziekenhuisgeur
Ziekenhuisgeur
Een grote, automatische deur
een smalle, oneindig lange gang
een vervelende, typische geur
maakt me telkens weer bang.
Tientalle deuren waar allerlei leed achter schuilt.
Familie op bezoek, een kind wat zachtjes huilt.
Herrinneringen schieten door m`n hoofd.
Maar jíj wordt beter heeft de dokter beloofd.
Hier lig jij, een kamer voor jou alleen.
je bent zo ziek, ik vind het zo gemeen.
Een ontsteking in je blinde darm, waarom?
Gelukkig op tijd ontdekt deze dodelijke tijdbom.
Dit zielig hoopje mens is niet wat jij écht bent,
wordt maar snel weer die ouwe sterke vent!!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kim_zegt** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||