Rouwstoet
Een stoet, maar geen fanfare
ze slentert door de straten
droevige gezichten
want ze zijn zojuist verlaten
Ogen zijn gesloten
en onthouden het gemis
willen niet geloven
dat degene er niet is
De stoet kleurt zwart van tranen
laten geen enkel licht meer door
de regenboog verkleurt en
van hun blijheid is geen spoor
Ze zijn stil, en teruggekeerd
naar herinneringen in hun hart
daar gaat de stoet
zo zwart…
LizDichter
7 juni
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||