Gehuld in zelfhaat
Gehuld in Zelfhaat
Bloed doorlopen ogen
Vertellen fluisterend
Mijn stiltes en zwijgen
Mijn zilte tranen
Zwart sijpelende mascara
Over zachte wangen
Kleuren lippen grauw
Ooit bloedrood van verlangen
Grijs bevroren beelden
vernielt door scherpe nagels
En het zout in mijn wonden
Speelt weer langzaam op
Mijn zon is onder gegaan
Heeft me stiekem verlaten
Ik kan er niet meer omheen
Mezelf te moeten haten
Voor altijd
Reacties op dit gedicht
| [Just*Me]: | Woensdag, augustus 31, 2005 16:40 |
| Heej Meisje mooi geschreven Kom op he je kan het wel ben er voor je ik zal altijd naar je luisteren als er wat is je roep maar XXX |
|
| Deep Wishmaster: | Woensdag, juni 08, 2005 18:34 |
| Er lijkt geen uitweg dan jezelf te gaan haten, omdat je niet weet wie anders de schuld heeft. Ik hoop voor je ooit nog een beetje van jezelf kan gaan houden. Mooi neergezet :) liefs,, | |
| sunset: | Woensdag, juni 08, 2005 18:10 |
| Zelfhaat in plaats van zelfliefde, zelfaanvaarding. Jammer. Heel droef, duister gedicht. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -Tamara- | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||