Het licht.

Het kwam als een schok tijdens het ontbijt…

Je had je polsen doorgesneden…

Ik stond op en liep naar de wc…

Waarna mijn mes door mijn polsen waren gegleden…

Nu zweven we allebei naar een hemels licht

Tussen hemel en aarde.

Van onze levens verlost.

Alleen jouw leven had nog waarde!

Nu vergezellen we elkaar op weg naar dat grote licht in de verte

Ik vraag of je mijn hand vast wil houden…

Ik ben namelijk zo bang…

Bang dat ze me bij de poort zullen tegenhouden…

Omdat jij zo’n goed mens bent…

En ik zoveel mensen pijn heb gedaan…

Het was niet mijn bedoeling…

Het is alleen zo gegaan…

Maar toch voel ik nog diep van binnen de pijn die ik heb verricht…

Pijn die ikzelf ook nog steeds voel…

Ik heb het geprobeerd, om mijn leven te beteren…

Maar nog steeds kunnen sommigen niet zien dat ik het juist goed bedoel…

Ik zie dat jij ook bang bent…

Ik pak je hand stevig vast…

Samen het licht tegemoet…

Met elkaar als stevig houvast…

08-06-2005

Rachel