Ontgroeners weder wijzer
Stuiptrekkende ledematen
En de pupilreactie nul
De reflexen minimaal
Na die ene laatste pul
Dan volgt de snelle diagnose
Op gesmeerde spoedopvang
Als rubberen wielen piepen
In de bochten van de gang
Alle paniekgezichten bidden
Uit angst voor eigen schuld
En op dat moment zijn zij
Met zorg en spijt gevuld
Weer een falende selectie
Ontgroener was nog groen
Flashback van de belofte
Dit nimmer meer te doen
En de pupilreactie nul
De reflexen minimaal
Na die ene laatste pul
Dan volgt de snelle diagnose
Op gesmeerde spoedopvang
Als rubberen wielen piepen
In de bochten van de gang
Alle paniekgezichten bidden
Uit angst voor eigen schuld
En op dat moment zijn zij
Met zorg en spijt gevuld
Weer een falende selectie
Ontgroener was nog groen
Flashback van de belofte
Dit nimmer meer te doen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juni 09, 2005 11:51 |
| Ik hou ook - heel dikwijls - mijn hart vast als ik hoor, lees, zie de onnadenkende, geinig bedoelde ontgroening. Te dikwijls nog eindigen zij in tranen. Sterk, rakend neergezet. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jan-Jaap Reinders | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||