Vibratie
Vibratie.
Een zonnestraal op mij gericht
Koestert teder nu mijn lijf,
Liggend in mijn weitje, d'ogen dicht
Denk ik, wat ben jij toch een heerlijk wijf,\
Zij zorgt bij mij voor een vibratie,
Knipoogt mij zo lieflijk toe,
Voel ik mij van de alteratie
Verlaten, liggend in de rimboe.
Maar zijn de zenuwen verdwenen, ach,
Dan laat ik me fijn masseren
Zij straalt nu met een gulle lach.,
Maar ik moet mij wel steeds keren.
Opgesierd door vogelgekwetter
Van koekoek, vink en mezen,
Vergezeld ook van klaroen geschetter
Zou het altijd zo moeten wezen.
27-5-2005
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||