ik kan niet stoppen
stoppen met huilen
ik wil me verstoppen
bij iemand kunnen schuilen

ik kan het alleen bij jou
maar niet altijd
soms sta ik in de kou
en later krijg ik spijt

ik kan geen shirt aan
geen korte broek
ik wil niet meer bestaan
ben al zolang op zoek

naar datgene
maar ik weet niet wat
het gevoel is niet verdwenen
ik leef in een zwart gat

een masker waarachter ik leef
velen kennen mij niet
hoewel ik tog om ze geef
ik wou dat je t ziet

elke dag streef ik weer
om morgen verder te gaan
het doet zoveel zeer
om zo te kunnen bestaan

hun onbegrip
ze lachen me uit
ik in een dip
maar t intreseert hun geen fluit

ik wil dit niet meer
ik moet gewoon gelukkig zijn
elke dag weer
haat en pijn

een vlinder of vogel
wegvliegen voor altijd
maar tog weer een kogel
en helende wonden na een lange tijd