de pijn die er is,
de pijn die niet snel verdwijnt,
de pijn die al 2 jaar duurt,
de pijn die me weg laten wijnen.
in vele moeilijke tijden.

vrienden veel verloren,
vrienden zijn gegaan.
niemand denkt dat ik het daar moeilijk mee heb.
maar i spin me vast in me eigen web.

vast zit ik,
opgesloten in een donker,koude stilte.
die van binne,
hoor ik iemand segge,
dat die gene om mij geeft.

ik wou dat me vrienden et zeide.
maar die hoor ik niet meer.
dan waren ze weer aan me zeide.
maar jah me hart is teer.

de lach die niks betekent,
de tranen die niemand ziet.
ik zal je het maar zeggen,
binnen in mij zit veel verdriet.

ik wil het je iedere keer besparen om je te vertellen,
dat ik weet te stom ben geweest.
dan durf ik je er niet over te bellen,
want dan voel ik me heel schulidg.

tranen vertellen mijn levens verhaal,
veel pijn heeft mijn pad gekruist.
mijn tranen hebben een taal,
de taal die ik versta.

de mensen denken,
zij is blij.
maar eigenlijk voel ik me reuzeklein.

weet niet of ik verder durf,
verder moet.

***********************************************************mjah ik moet verder ik heb een belofte en als ik die nie hou gelooft niemand me meer dusjah:'(
***********************************************************