Onder hoge groene bomen...
Onder hoge groene bomen
kan je leven,
kan je liggen,
kan je schuilen.
Onder hoge groene bomen,
kan je denken,
kan je snuisteren,
kan je huilen.
Onder hoge groene bomen
kan je zoenen,
kan je knuffelen,
kan je dromen.
Onder hoge groene bomen
kan ik gerust
heel m’n leven
met jou wonen.
Reacties op dit gedicht
| Sweet love: | Zaterdag, juni 11, 2005 00:00 |
| Woorden toveren slechts zelden zo'n glimlach op mijn mond, zoals ik die net nog bij de jouwe vond. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, juni 10, 2005 22:18 |
| hoge bomen reiken wijd tot licht op andere bogen valt, zo stellen zij zich tot het gewelf waar een meisje zich mooi met haar vriendelijk lief bedelft. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||