Cyrano de Bergerac - Deel XII
.
Christian staat versteld en kookt in gedachten
“Zij houdt van mijn lichaam maar van Cyrano’s geest !
Wat meer kan zij nu nog van mij verwachten ?
Zijn poëzie overreedde haar dus het meest !”
De kanonnen bulderen hevig ondanks de soebatten.
De val van de stad lijkt thans zeer nabij
Christian spoedt zich weg naar de kazematten
en gooit er zich manhaftig in de strijd …
Met Cyrano vecht hij schouder aan schouder
en schermt zich verwoed doorheen het bruggehoofd,
Hij slingert zijn werpanker rond de toortshouder
en slaat de poortwacht bij het lierwerk verdoofd.
(wordt vervolgd)
Christian staat versteld en kookt in gedachten
“Zij houdt van mijn lichaam maar van Cyrano’s geest !
Wat meer kan zij nu nog van mij verwachten ?
Zijn poëzie overreedde haar dus het meest !”
De kanonnen bulderen hevig ondanks de soebatten.
De val van de stad lijkt thans zeer nabij
Christian spoedt zich weg naar de kazematten
en gooit er zich manhaftig in de strijd …
Met Cyrano vecht hij schouder aan schouder
en schermt zich verwoed doorheen het bruggehoofd,
Hij slingert zijn werpanker rond de toortshouder
en slaat de poortwacht bij het lierwerk verdoofd.
(wordt vervolgd)
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, juni 11, 2005 09:38 |
| Het blijft heerlijk en meeslepend. Gewoonweg prachtig door jou verwoord. Liefs en fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aramis | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||