er was een tijd
zonder spijt
ik raakte tijd
zonder spijt
kwijt
aan telefoneren
elke dag proberen
weer even communiceren
we bespraken samen
dat zal jij beamen
vele verschillen van het leven
in oprechtheid gegeven
waar is die tijd gebleven?
wil je mij vergeven?ik kan niet meer
het doet me zeer
meer en meer
de drukke levenstaak
die lijd vaak
onder dat juk
t,gaat stuk
weg geluk
van even samenkomen
even wegdromen
maar vergeet niet
het doet mij verdriet
wat jij niet ziet
ik laat dingen los als ik niet meer kan funcioneren
om van de andere dingen nog te creeren
de tijd van druk zijn slokt me op
ik zet dus daarom ons lijntje stop
haat me niet
het doet me verdriet
ik ben moe van alles en verdwijn even
je moet het me vergeven
in stilte zal ik vaak terrug denken
aan die prachtige gedenken
die er waren
k,zal ze in mijn hart bewaren
ze waren zuiver en fijn
maar het kan niet meer zo zijn
zal je het nooit vergeten?
dat wil ik even weten
ik zal ze koesteren aan mijn hart
op een plaatsje apart
maar er zullen andere wegen komen
die sluiten dit hoofdstuk af
blijf vasthouden aan mooie dromen
en geef mij geen straf
door verkeerd te denken
waarom ik dat niet meer kan schenken
soms kan een mens niet meer
dat doet zeer
iets wat zo lang was geweest
wat was een feest
is voorbij
voor jou en mij
het doet me pijn
meer dan je ooit zal weten
wil je dat niet vergeten?
een verdrietig moment
11 06 2005 enja<eva>
Auteur: soulmates eva roelofsen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2005 | ||
Thema's: |