Afstand neem ik in nabije kringen
Al blijft het nochthans lijfelijk
De woorden komen niet in stilte
Ik hoor iets, maar versta het slecht
Zo groot is mijn verdriet
Bedenk ik mij onlustig
Was het hoofd maar rustig..
Bleef mijn hart tevreden maar..
In alles wat ik schrijf of schreef
Zit een opgedrongen tederheid
Zodra het mij dichtbij komt
Raak ik alle noodzaak kwijt
overleden intentie van volmondig zwijgen
Vaar tussen haar leven onder dood
Wandel wegen die geen toekomst kennen
Vroeg heb ik geleerd om weg te rennen
Of vuist in maagstreek te verdragen
Klagen is aan God, nietwaar?
Zoveel te verwerken nog
Ontelbaar vloeien soms de tranen
Vanuit veronderstelling dat het helend is
Dat ik mensen niet meer missen wil
Dat ze hier volstrekt alleen moet zijn
Ik huil de tranen van haar pijn
Hoor iets, maar versta het slecht..
En de oorzaak? Die blijft stil.. (terecht)
| Jet van keken: | Zaterdag, juni 11, 2005 17:01 |
| Heel erg mooi geschreven. Liefs Jet |
|
| moonwoman: | Zaterdag, juni 11, 2005 15:09 |
| mooi | |
| sunset: | Zaterdag, juni 11, 2005 11:11 |
| Dit gaat diep. En rakend. In stil respect gelezen. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset |
|
| Auteur: who cares | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||