Mijn tranen zijn op
Mijn leven is al bepaald,
al geschreven
Erom willen huilen
Erom willen schreeuwen
maar mijn tranen zijn op..
Er komt geen geluid uit mijn gesloten hart
De verborgen zinnen staan erin geketend
Een gil uit mijn binnenste
Geen tranen van vreugde,
geen vreugde te bekennen,
want mijn tranen zijn op..
Het regend tranen
elke dag weer
maar het komt er niet meer in
mijn tranen zijn op..
wat als ze voor altijd weg blijven?
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Zondag, juni 12, 2005 18:47 |
| hey meisjuh, mooi geschreven! het is erg moeilijk je zo te voelen, ik weet wat het is. gewoon aan het einde zitten niet meer verder kunnen enorme gevoelens verborgen hebben in je hart waar niemand wil naar luisteren er alles willen uitschreewen er alles willen uithuilen maar gewoonweg niet kunnen. dit is het moeilijkste... veel sterkte! -xxx-kimmytjuh-xxx- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: noesje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||