vergeten kan ik niet.
Vergeten kan ik niet!
Vergeten… zal ik je nooit,
Je bent iets dat bij mijn leven hoort,
Ooit zullen we trouwen,
En zal altijd van je blijven houden.
Toch heb ik geen spijt van deze stap,
Al krijg ik nu in m’n hart een bittere klap,
Ook al heb ik zelf zoveel pijn,
Ik zal er altijd voor je zijn.
Ik kan je niet laten gaan,
Daar ik de kou laten staan,
Ik kan die liefde niet weg doen,
En wil zo graag een kleine zoen.
Ooit komt het goed,
Lopen we elkaar tegemoet,
… Dan zijn jij en ik …
Samen.
Vergeten… zal ik je nooit,
Je bent iets dat bij mijn leven hoort,
Ooit zullen we trouwen,
En zal altijd van je blijven houden.
Toch heb ik geen spijt van deze stap,
Al krijg ik nu in m’n hart een bittere klap,
Ook al heb ik zelf zoveel pijn,
Ik zal er altijd voor je zijn.
Ik kan je niet laten gaan,
Daar ik de kou laten staan,
Ik kan die liefde niet weg doen,
En wil zo graag een kleine zoen.
Ooit komt het goed,
Lopen we elkaar tegemoet,
… Dan zijn jij en ik …
Samen.
Reacties op dit gedicht
| ButterflyEffect: | Woensdag, juni 15, 2005 00:04 |
| oe, mooi. het is heel erg vergelijkbaar met mijn verhaal! [x] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: liientjUh | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||