Ik lieg jou in leven
Ik lieg jou in leven
Scherp wanhopig gemis stak diep in mijn ziel.
Veroorzaakte dat ik in duizend stukken op de grond viel.
Slapend was ik degene die mij bedroog,
en in een droom jou weer in leven loog.
Raapte mezelf voor de zoveelste keer bij elkaar,
maar dat valt me telkens weer zo verdomd zwaar.
Nu zit ik hier stilletjes alleen, met mijn grote verdriet.
Huil de zoveelste tranen om jou, en niemand die het ziet.
(maar dat hoeft ook niet)
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Maandag, juni 13, 2005 20:29 |
| pijnvol prachtig... zo voelbaar neergezet! liefs en warme knuf, mathilde |
|
| sunset: | Maandag, juni 13, 2005 13:47 |
| Pijnvol, maar o zo teer mooi verwoord (volgens mij). Liefs en warme knuf / sunset |
|
| ~bengel~: | Maandag, juni 13, 2005 08:25 |
| pijnlijk geschreven mooi verwoord groet bengel |
|
| shelob: | Maandag, juni 13, 2005 00:31 |
| Zag het stilletjes ook, geef jij hierbij een welgemeende knuffel, Jolanda | |
Over dit gedicht
| Auteur: kim_zegt** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||