Probeer het wel......
Maar telkens weer
komt het verdriet naar boven;
hoe ik het ook kanaliseer
op de meest gekke momenten
moet ik er aan geloven...
Wil ik altijd
dat verdriet voor anderen verbergen
komt weer een gelegenheid
waardoor het pantser opengaat
en zwakte mij komt tergen...
Heel sterk zijn
heb ik mezelf steeds opgelegd
want boven alle pijn
wil ik knokken voor de mijnen
heb ik al zo vaak gezegd...
Maar steeds is daar
mijn lieve engelenkind
het grote verdriet om haar
zo diep in m'n ziel aanwezig
tot ik een soort van evenwicht vind
Probeer het wel
en het lukt best goed
maar ik val nog veel en snel
omdat ondanks zoveel goede dingen
veel mij toch weer struikelen doet...
Reacties op dit gedicht
| fotogedicht: | Dinsdag, juni 20, 2006 22:19 |
| Om rechtstreeks naar bijbehorend fotogedicht te gaan klik dan boven dit sterretje * (huisje) | |
| ~~~eilahtan~~~: | Donderdag, februari 02, 2006 09:59 |
| ook deze is heel erg mooi en struikelen dat blijven we doen ook ik stuikel nog weleens over het verleden gedachten die ineens boven komen en dan val je zo hard maar het leven is vallen en opstaan jammer genoeg liefs nathie |
|
| sunset: | Maandag, juni 13, 2005 12:52 |
| Alsof de Goddelijkheid er niet is wanneer wij weer (mogen) struikelen. Gelukkig zijn en blijven wij mensen. Liefs en heel warme genegenheid / sunset PS: Overigens, mijn antwoord op psychs 'het Urbi et Orbi gevoel in mij' moest ik door Sunflower-Ria laten plaatsen. Freaks server deed naar mij toe een beetje gek (d8 dat ik al vijf gedichten had ingestuurd). |
|
| Anne berends: | Maandag, juni 13, 2005 11:25 |
| zeer mooi gedicht!! mooi verwoord. veel sterkte, liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: switi lobi | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||