Opmaak:


    Onze zevende ontmoeting loopt op zijn einde, straks, deze vijfde dag.
    Je gaat huiswaarts. We zullen één keer nog samen douchen, eten,
    de liefde bedrijven, en misschien nog slapen even. We worden wakker
    nog nu. Je zit je minuutjes achter de pc, eindelijk, omdat ik er warempel
    vanachter vandaan kwam zojuist. Ben naast je gaan zitten, zit sjakkie's
    voor te draaien. Ik heb Stormy Weather van Billy Holiday opgezet.
    Aangezien het liedje sinds gisterenavond een zee aan het waren is door
    mijn bol. (Als ik het hoor merk ik alsnel op dat ze erg haar best doet wel,
    maar het door mijzelf gezongen toch heel wat meer aan doorleefd drama
    in zich had, en meezingen doet het niet...) Je scrolled een pagina omlaag.
    Wolken buiten, en blauw; staar ik even aan... Morgen komt het nieuwe
    woningaanbod online, is het weeral een week geleden blijkbaar. (Niet dat
    er ook werkelijk een week voorbij is, daar moeten de dagen voor afgesloten
    worden, en deze sluiten niet.) We wachten nu al enkele maanden om er
    eens tussen te komen met onze puntjes. Hoop is er genoeg met vlagen,
    maar een kansrijke plaatsing is er vooralsnog nog niet. De ringen zijn
    besteld en aanbetaald, ze zouden morgen te winkel moeten aankomen, en
    dus door mij af te halen zijn. Onze ringvingers bleken even dik. (en we
    hebben ons voorgenomen afentoe van ring te ruilen, om zo nog iets dichter
    bij elkaar te lijken.) Je hebt het voornemen het tijdens het hier zijn de
    bezwaarbrief af te schrijven ingelost. Je stuurt hem naar jezelf en print
    hem daar uit, om hem dan te tekenen zelf, om dan via de 'reguliere' post
    terug naar mij op te sturen, en dat ik dan na ook te tekenen hem aangetekend
    aan uwv kan richten. Je bent toch zo'n schat het voor mij op te nemen.
    Ikzelf had het nooit gedaan. (Hun herberekeningen aangaande de nieuwe
    puntenscore na de aangepassing in de telling werd ingevoerd gaf mij niet
    meer genoeg punten voor kansrijke positie nog, en nu ontzegt men mij de
    woning daar.) Zeldzaam toch hoe deze maanden kabbelen...Zeldzamer nóg
    hoe ik er gewoonweg best tevreden wel mee ben. Thuis is je scheiding
    uitgesproken, en komt het geld van het huis nu vrij. Kun je je eigen auto
    kopen. Zijn we al wat vrijer, te kiezen weer naar elkaar te komen. Het zijn
    kleine stapjes. We kijken er al naar uit. Al de grote echter moeten nog komen.
    Daar kijken we al heel wat langer naar. Je zit voor de tv. (dat je zomaar bij me
    vandaan ging zitten: foei, foei, foei.) Vannacht beginnen de weken van het
    telefoneren weer. Die wennen niet meer echt. Ik staar een andere wolk aan,
    ik zie er wat minder blauw. Ik stop vijftien sigaretten in mijn sjekkie's pak.
    Ik steek er eentje aan. Billy hangt me zolangzaammaarzeker wel weer de 
    nek uit, die moet er zometeen maar weer vanaf. Tijd dat ik naar mijn liefje ga.
    Er is poëzie genoeg in wat geknuffel, er is blijven genoeg in zo een namiddag.
    en, ach: daar kom jij al. Lust wel even een droeve kus. Hense eindigd deze
    opmaak. Was ik nog maar gek... en ongerust. Alles is nabijheid.
    En 's schrijvers zingeving blijft maand-zoveel weerom uitgeblust.


(13'06'05.)