Op zee
Alleen op de brugvleugel,
de nacht bezaaid met duizenden sterren.
Niets dan water om het schip.
Mijlen ver geen land of schepen te zien.
Bij het ruisen van de golven
en het trillen van het schip.
Geeft een gevoel van:
Vrijheid en opgesloten zijn.
Triestheid en blij zijn.
Pracht maar ook angst.
Maar boven alles is het indrukwekkend,
en ik besef hoe klein we eigenlijk zijn.
de nacht bezaaid met duizenden sterren.
Niets dan water om het schip.
Mijlen ver geen land of schepen te zien.
Bij het ruisen van de golven
en het trillen van het schip.
Geeft een gevoel van:
Vrijheid en opgesloten zijn.
Triestheid en blij zijn.
Pracht maar ook angst.
Maar boven alles is het indrukwekkend,
en ik besef hoe klein we eigenlijk zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jalaka | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||