hoe meer ik aan de toekomst denk
hoe meer ik denk dat ik falen zal
maar nu zit momenteel in een dal
het groen om me heen
maar ik kan niet weg van de rots
waar ik op zit , net of er iets mij doet vastroesten ,
vastroesten aan die steen der verleden

als ik alleen nog maar
aan mijn verleden denk
weet ik hoe ik later zal zijn
een luide stem , een harde hand die rondvliegt
dat is hoe ik mijn toekomst zie
ik wl het zo niet , wat doet het me verdriet
te zien dat ik net al jou wordt moeder

maar als ik denk aan nu
dan zie ik enkel vuur
vuur die niet doven zal
en al het mooie zal verbranden
tot het allemaal verdwenen is
en er niets meer van het groen zal over zijn
en er alleen nog zwarte, verbrande aarde is .