Ik wil vanavond, Liefste
je schouder
om op te huilen.
De schouder
als scharnier van
jouw ontvangst.
Ik weet
ons liefdesvuur kende
kleinere vlammen,
maar nooit is
de kleur veranderd !
Onze liefdesweg
was een zebra pad
met grote leegtes,
maar de witte strepen
waren de vergeving.
Dus vanavond, liefste,
wil ik terug je schouder vinden
je schouder als scharnier
van jouw ontvangst.
En de wonden toegebracht
met scherpe tongen
zullen we deffinitief genezen
met de zachtheid van
een kus.
Fri..: | Dinsdag, juni 14, 2005 09:38 |
Prachtig geschreven, teder en genietend van het moment. Ik ben blij jou te kennen serge, niet alleen om je schrijven . Veel liefs, en een knuf Fri |
|
Teared Out: | Dinsdag, juni 14, 2005 08:56 |
Mooi, ja.. :) Het eind is ook zacht geschreven, prachtig. Liefs, |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, juni 14, 2005 05:47 |
Kus dan maar..? Mooi... Liefs Annemieke |
|
Renate-td-: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:38 |
Plak maar even een stukje aan je mail over de historische kritiek :-) Ik zie dat verschil niet. Slaap lekker Serge | |
Renate-td-: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:20 |
Lief dit. Je mag mijn schouder anders wel even gebruiken hoor Serge. Liefs, Renate |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
Thema's: |