Mijzelf, wat ik vergeten wou.
Je woorden zijn onzichtbare handen
die me zacht, maar zo dwingend terugtrekken
in de tijd, in de pijn, in mijzelf
hoe kan ik mijn ogen nog langer sluiten
als ik weet dat daarin de blindheid schuilt
niet alleen nu, maar voor altijd
hoe kan ik weggaan, je de rug toekeren
als ik weet dat daarin de zwakheid schuilt
en ik weer muren bouwen zal
Maar je woorden zijn onzichtbare handen
die me terugtrekken in de tijd, de pijn,
in mijzelf
iets wat ik zo graag vergeten wou
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Woensdag, juni 22, 2005 16:30 |
| jij hebt kracht in jezelf:) En een lief meisje ben je ook.. Het komt goed ( komt weer met haar blauwe toverstokje -sorry roze vind ik niet zo mooi ) en hoopt maar dat 'ie het dit keer doet :$ Ik zou al die pijn willen doen verdwijnen , woorden kunnen vinden om meer van mijn "wil" neer te zetten, maar ze blijven even weg.. Stilte, en een kusje Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||