natuur-lijk
zeer in mezelf
wandel ik doorheen het bladerconcert
de nerven van de beschutting
laten hun dreigende melodie zo maar op mij af
en ik, ik ben de zon kwijt
het donkert op dit pad
de takken buigen krakend naar mijn hoofd en
ik wil het niet maar begin me te bukken
ik hurk neer, zoek steun met mijn vingertoppen
op de koude, natte ondergrond
en net als het applaus van de bomen
wel zeer verontrustend wordt ingezet
zak ik op mijn knieën
en verberg mijn tranen achter mijn handen
hier is niemand
ooit geweest
dit verhaal
zal nooit worden verteld
de ziel die hier werd gebaard
de angst die hier heeft geheerst
blijft onbestaand
zij het in mijn hart
en dat geeft niet
want het is natuurlijk
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Woensdag, juli 06, 2005 13:14 |
| Zucht, soms denken mensen dat alles waar ze aan denken, nooit is gezien/gevoeld/meegemaakt, maar wist je dat waar je aan denkt, ooit is iemand aan gedacht, gevoeld & meegemaakt... gevoelig gedicht.mooi. |
|
| Alter_Ego: | Maandag, juni 20, 2005 23:54 |
| bam... en toen was het geschreven en kon niemand er meer iets aan af doen en sterk was het dat was het zeker eeuwige hulde roem en eer van een onwaardige :) T |
|
| Zilke: | Donderdag, juni 16, 2005 16:44 |
| Wow, amai, ik sta paf. Wat een gevoel dat je hier oproept...! Ongelooflijk!! | |
| Martine Gieze: | Woensdag, juni 15, 2005 17:27 |
| phoehee...weer erg indrukwekkend verwoord zeg!! graag gelezen! liefs,Mart |
|
| ~bengel~: | Woensdag, juni 15, 2005 15:44 |
| mooi gevoelig gebracht dit gedicht mooie verwoording groet bengel |
|
| Oorlam: | Woensdag, juni 15, 2005 11:02 |
| het wordt een horror-cyclus, beklemmende magie | |
| Mathilde: | Woensdag, juni 15, 2005 10:15 |
| wow... wat prachtig! liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||